Przejdź do zawartości

Władca Pierścieni: Powrót króla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władca Pierścieni: Powrót króla
The Lord of the Rings: The Return of the King
Gatunek

fantasy, przygodowy

Data premiery

17 grudnia 2003
1 stycznia 2004 (Polska)

Kraj produkcji

Nowa Zelandia
Stany Zjednoczone,
Niemcy,
Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

201 minut (wersja kinowa)
251 minut (wersja rozszerzona)

Reżyseria

Peter Jackson

Scenariusz

Frances Walsh, Philippa Boyens,
Peter Jackson na podst. powieści J.R.R. Tolkiena Powrót króla

Główne role

Elijah Wood, Sean Astin,
Viggo Mortensen,
Orlando Bloom, Ian McKellen

Muzyka

Howard Shore

Zdjęcia

Andrew Lesnie

Scenografia

Grant Major

Kostiumy

Ngila Dickson

Montaż

Jamie Selkirk

Produkcja

Peter Jackson, Mark Ordesky,
Frances Walsh

Dystrybucja

New Line Cinema

Budżet

94 mln USD

Przychody brutto

1146 mln USD

Poprzednik

Władca Pierścieni: Dwie wieże (2002)

Nagrody
11 Oscarów
4 Złote Globy
Strona internetowa

Władca Pierścieni: Powrót króla (ang. The Lord of the Rings: The Return of the King) – trzeci i ostatni film z trylogii Władca Pierścieni, powstały w koprodukcji kinematografii amerykańskiej i nowozelandzkiej – w reżyserii Petera Jacksona. Światowa premiera filmu odbyła się 17 grudnia 2003 r.

Film jest adaptacją trzeciej części powieści J.R.R. Tolkiena Władca Pierścieni zatytułowanej Powrót króla. Kręcono go w plenerach Nowej Zelandii równocześnie z dwiema pozostałymi częściami trylogii. Poprzednią częścią trylogii był film Dwie wieże.

W 2004 roku film zdobył 11 Oscarów (we wszystkich kategoriach, w których go nominowano). Film otrzymał również 2 MTV Movie Awards w kategoriach Najlepszy Film i Najlepsza Scena Akcji (bitwa na polach Pelennoru). W serwisie Rotten Tomatoes 93% recenzji filmu uznano za pozytywne[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Frodo Baggins i Samwise Gamgee kontynuują wędrówkę w celu zniszczenia Jedynego Pierścienia. Nie wiedzą jednak, że ich przewodnik Gollum planuje dla nich zasadzkę w jaskini Szeloby. Siły Mordoru rozpoczynają najazd na Gondor, a Rohan spieszy mu z pomocą. Aragorn, Gimli i Legolas sprowadzają armię Umarłych. Namiestnik Gondoru Denethor zamierza spalić siebie i swojego ostatniego syna. Poradziwszy sobie z Shelobą, Frodo i Sam przemierzają Mordor i docierają do Góry Przeznaczenia. Po zwycięstwie na Polach Pelennoru, siły zachodu prowadzone przez Aragorna stają do walki z siłami orków u wrót Mordoru.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
Postać Aktor
Frodo Baggins Elijah Wood
Gandalf Ian McKellen
Aragorn Viggo Mortensen
Samwise Gamgee Sean Astin
Galadriela Cate Blanchett
Théoden Bernard Hill
Éowina Miranda Otto
Éomer Karl Urban
Gimli John Rhys-Davies
Drzewiec John Rhys-Davies (głos)
Meriadoc Brandybuck Dominic Monaghan
Peregrin Tuk Billy Boyd
Legolas Orlando Bloom
Gamling Bruce Hopkins
Elrond Hugo Weaving
Arwena Liv Tyler
Król Umarłych Paul Norell
Bilbo Baggins Ian Holm
Gollum Andy Serkis (głos i motion capture)
Denethor II John Noble
Faramir David Wenham
Boromir Sean Bean
Czarnoksiężnik z Angmaru (król Nazgûli) Lawrence Makoare, Andy Serkis (głos)
Gothmog Lawrence Makoare, Craig Parker (głos)
Saruman (tylko w wersji rozszerzonej) Christopher Lee
Rzecznik Saurona (tylko w wersji rozszerzonej) Bruce Spence
Gríma (tylko w wersji rozszerzonej) Brad Dourif

Wersja rozszerzona

[edytuj | edytuj kod]

W wersji rozszerzonej ujęto wiele wątków uprzednio nakręconych, które zostały usunięte w wersji kinowej. Zmiany dotyczą zarówno kilkusekundowych wstawek, jak również rozbudowanych scen[2][3].

Różnice między książką a filmem

[edytuj | edytuj kod]
  • W filmie wiele scen z części drugiej przeniesiono do trzeciej. Są to między innymi rozmowa z Sarumanem w zatopionym Isengardzie, zdrada Golluma i wydanie Froda Szelobie oraz Pippin oglądający Palantír.
  • W powieści, gdy hobbici przybywają do Shire, zastają je opanowane przez Sarumana. Frodo, Sam, Merry i Pippin wywołują powstanie, w wyniku którego czarodziej zostaje przepędzony, a następnie zabity przez Grímę (który następnie sam ginie od hobbickich strzał). Cały ten wątek został pominięty w filmie, gdzie Saruman i Gríma giną znacznie wcześniej, już w zrujnowanym Isengardzie (scena, która w powieści była w części drugiej). Grima nie zostaje zabity przez hobbitów, lecz przez Legolasa.
  • W filmie Aragorn zabija Posła Saurona. W książce nic takiego się nie dzieje.
  • W filmie znacznie rozbudowano rolę komendanta Morgulu, Gothmoga. W powieści był tylko raz wspomniany i nie zostało nawet podane czy był orkiem czy człowiekiem. W filmie jest on orkiem i jeden z głównych antagonistów (obok Saurona, Czarnoksiężnika z Angmaru i Szeloby).
  • Filmowy Denethor ma znacznie więcej negatywnych cech niż książkowy. W przeciwieństwie do powieściowego namiestnika, który został opisany jako władca silny i mądry, w filmie został przedstawiony on jako słaby i mierny władca, który bardziej szkodzi Gondorowi niż mu pomaga. Dodatkowo znacznie uwypuklono (zwłaszcza w wersji reżyserskiej) wątek niechęci Denethora do Faramira, który w książce był jedynie lekko zasygnalizowany.
  • W filmie znacznie zmieniono scenę śmierci Denethora. W powieści własnowolnie dokonuje on samospalenia. W filmie próbuje spalić siebie i Faramira (którego uważa za martwego), lecz Gandalf i Pippin ratują ich. Jednak Denethor ze złości rzuca się na Pippina. Wtedy koń Gandalfa popycha Denethora w płomienie, a Denethor, ogarnięty i spowity przez nie biegnie przez taras Minas Tirith, rzuca się z niego na Pola Pelennoru i umiera pod wpływem upadku.
  • W powieści Théoden umiera, nie wiedząc, że Éowina jest w pobliżu. W filmie to ona towarzyszy mu przy ostatnim tchnieniu, a potem go opłakuje.
  • W filmie znacznie rozbudowano rolę Umarłych z Dunharrow. W filmie, gdy Aragorn z Legolasem i Gimlim dociera do tajemniczej budowli we wnętrzu podziemi, pojawiają się zjawy, które ich otaczają. Aragorn żąda od nich dopełnienia przysięgi i rzuca im wyzwanie. W pewnym momencie wszystkie duchy znikają i na trzech wędrowców spada lawina ludzkich czaszek. Udaje im się wydostać na zewnątrz. Gdy widzą na wodach Anduiny statki Korsarzy, pojawia się Król Umarłych, który obiecuje stanąć do walki. Później ukazane jest zdobycie wrogiej floty, a następnie udział Umarłych w Bitwie na polach Pelennoru, gdzie walnie przyczyniają się do pokonania sił Saurona. Po zakończeniu batalii Aragorn pozwala im odejść. W powieści Umarli nie biorą udziału w Bitwie na polach Pelennoru.
  • W związku z rozbudowaniem wątku miłości Aragorna i Arweny dodano kolejne sceny których w książce nie było, m.in. scenę, w której Elrond przybywa do obozowiska Rohańczyków, by poinformować Aragorna o umierającej Arwenie.
  • W filmie Gollum nastawia Froda przeciw Samowi. W książce nic takiego się nie dzieje.
  • W książce Sam daruje życie Gollumowi. W filmie nie ma takiej sceny.
  • W filmie rozszerzono scenę spotkania Gandalfa z Czarnoksiężnikiem z Angmaru (pojawia się w wersji reżyserskiej).
  • W powieści podczas Bitwy na polach Pellenoru Czarnoksiężnik z Angmaru zrzuca kaptur, bez którego widać jedynie świetliste oczy i koronę. W filmie cały czas nosi w miejscu „głowy” hełm.
  • W książce z dwójki hobbitów jedynie Pippin wyrusza wraz z wojskami Rohanu i Gondoru do Mordoru. W filmie zarówno Merry jak i Pippin wyruszają.
  • W filmie pominięto wątek uzdrawiających zdolności Aragorna (jako prawowitego dziedzica tronu Gondoru). Scena ta została pokazana w edycji rozszerzonej.
  • W filmie całkowicie pominięto postacie Beregonda, Elladana i Elrohira, Imrahila i Ghana-buriego-Ghana.
  • W książce Narsil zostaje przekuty jeszcze przed wyruszeniem Drużyny z Rivendell. W filmie Aragorn otrzymuje miecz od Elronda w Dunharrow, tuż przed wyruszeniem na Ścieżkę Umarłych.
  • W filmie nie uwzględniono wątku palantira z Minas Tirith.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych 2003:

  • nagroda dla Najlepszego filmu

76. ceremonia wręczenia Oscarów:

  • nagroda Najlepszy film – Barrie M. Osborne, Peter Jackson, Fran Walsh
  • nagroda Najlepsza reżyseria – Peter Jackson
  • nagroda Najlepszy scenariusz adaptowany – Fran Walsh, Philippa Boyens, Peter Jackson
  • nagroda Najlepszy montaż – Jamie Selkirk
  • nagroda Najlepsza charakteryzacja – Richard Taylor, Peter King
  • nagroda Najlepsza scenografia – Grant Major, Dan Hennah, Alan Lee
  • nagroda Najlepsze kostiumy – Ngila Dickson, Richard Taylor
  • nagroda Najlepsza muzyka – Howard Shore
  • nagroda Najlepsza piosenka – Fran Walsh, Howard Shore, Annie Lennox (Into the West śpiewana przez Annie Lennox)
  • nagroda Najlepszy dźwięk – Christopher Boyes, Michael Semanick, Michael Hedges, Hammond Peek
  • nagroda Najlepsze efekty specjalne – Jim Rygiel, Joe Letteri, Randall William Cook, Alex Funke

61. ceremonia wręczenia Złotych Globów:

  • nagroda Najlepszy Film, Dramat
  • nagroda Najlepszy Reżyser – Peter Jackson
  • nagroda Najlepsza Muzyka – Howard Shore
  • nagroda Najlepsza Piosenka – Howard Shore, Fran Walsh, Annie Lennox

Nagroda Hugo

  • nagroda Najlepsza prezentacja dramatyczna (długa forma)[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Lord of the Rings: The Return of the King (2003) [online], rottentomatoes.com [dostęp 2022-08-30] (ang.).
  2. Lord of the Rings: The return of the King DVD 1. [dostęp 2014-01-09].
  3. Lord of the Rings: The return of the King DVD 2. [dostęp 2014-01-09].
  4. 2004 Hugo Awards Announced. Hugo Awards. [dostęp 2016-04-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]